Het is donderdagavond 23 oktober 21.21 uur. We zijn onderweg naar huis en slapen vannacht in Litomerice (Tjsechië). Vandaag ruim 900 km gereden en morgen de laatste etappe, 700 km, naar huis. We zitten vol verhalen en herinneringen. De afgelopen week was intensief in veel opzichten. Gesprekken met Robert en Ervin in Roemenië en met Judit in Hongarije. Onze specifieke vraag was; “waar is behoefte aan de komende maanden, wat gaan jullie doen en op welke manier kunnen wij ondersteunen?”
In Roemenië is dat heel duidelijk. Vanuit de kerken in Salacea, Albis en omliggende zigeunerdorpen worden gezinnen en individuen geholpen in het voorzien van eerste levensbehoeften zoals voedsel en hout voor de kachel in de komende winter. Veel huisjes zijn in erbarmelijke staat, meer bouwval als huisje, waar soms gezinnen wonen met 3, 4 of meer kinderen in ruimtes zo groot als bij ons een garagebox.
In Hongarije is het niet veel beter. Judit en haar familie bezoeken mensen en lenigen regelmatig de eerste nood die er is. Ze bidden voor zieken en helpen ze met medicijnen of naar een dokter te gaan. Wat er gemist wordt is vooral wat wij noemen de ‘follow-up’. Het is prachtig om te voorzien in eerste levensbehoeften, maar daar stopt de nood niet. We zoeken naar mogelijkheden om mensen zelfvoorzienend te laten zijn. Dat begint bij goed onderwijs.
Op deze reis hadden naast kleding, dekens en medische spullen ook 270 gevulde rugtassen bij ons. In Roemenië hebben we in Albis en Hajduhadhaz (Hongarije) daar iets van uitgedeeld en de rest naar de kerk gebracht van waaruit mensen niet alleen geholpen worden met spullen, maar ook met onderwijs en persoonlijke begeleiding in het ontwikkelen van een gezond geestelijk leven en hygiëne. De gevulde rugtassen helpen kinderen om naar school te gaan, leren lezen, schrijven en rekenen en ons verlangen is dat dat hen helpt en motiveert om in de toekomst minder afhankelijk te zijn van hulp vanuit het buitenland.
We hebben gezien en ervaren dat waar mensen in het geloof van Liefde leren leven zij meer stabiel zijn, meer oog hebben voor anderen die het wellicht nog armer hebben dan zij. Vanuit het evangelie de naaste lief te hebben als jezelf zien we goede en blijvende ontwikkelingen op dat gebied. We waren diep onder de indruk van de onderlinge liefde voor elkaar en voor ons. Iemand zei eens tegen mij: “wat goed dat jullie dat doen, jullie veranderen hun leven..!” Ik zei: “dat klopt en deze mensen veranderen mijn leven, doordat wij beseffen dat wij dat hadden kunnen zijn, die in zulke omstandigheden geboren hadden kunnen worden.
Na 4 intensieve dagen zijn we dankbaar voor deze reis, dankbaar te kunnen helpen, dankzij uw steun is en blijft dat mogelijk. Morgen zijn we terug in Nederland bij onze geliefden, families en kerk om verslag te doen. Rest mij nog te vermelden dat deze Roemenië / Hongarije reis een succes was vooral dankzij iedereen die mee was…. Mannie, Mathijs, Irene, Tim, Marije en Henk…., prachtige mensen….
Groet, zegen en wie weet tot gauw. Harry
Hieronder een korte sfeerimpressie van deze reis
