Vrijdag 16 augustus 7:00. Irene en Hans stonden voor de vol ingepakte Crafter van Walvius uit Meeden. De bus, volledig geladen met kindertassen, stond klaar om een reis te maken van ca. 1600 KM. De bestemming: Salacea, Roemenië en Hajduhadhaz, Hongarije. Matthijs en Niels zouden we voor de grens met Roemenie ontmoeten: zei kwamen uit Oostenrijk na een vakantie. De reis verliep eigenlijk heel spoedig en zonder incidenten. Zelfs aan de grens met Roemenie ging het vlot.
Aankomst in Salacea
Na een lange rit arriveerden Niels, Matthijs, Irene en Hans zaterdagavond in Salacea en werden we uiterst gastvrij ontvangen in de Fast Food. Een kleine eetgelegenheid van Ester. Daar spraken we met de broer van Ervin en met Robert. Ervin bleek nog een optreden te hebben, 200 KM verderop. Robert bracht ons naar een pension, een dorp verderop. De nacht was eerst onrustig, met een uitgebreide Roemeense babyshower in het pension in Margitta.
Een volle dag in drie dorpen
Zondag zijn we op pad gegaan met Ervin. In de planning stonden 3 dorpen die dag, om de rugtassen uit te delen. Onze eerste bestemming was Santau, een klein dorp met een gemeenschappelijke wasruimte. Binnen 2 minuten stond het gehele dorp om ons heen. Het was goed dat de lokale leider van het dorp er bij was om alles in goede banen te leiden. de hulp aan dit dorp was relatief nieuw en dat ontaarde in wat spanningen.
Na Santau gingen we naar Salacea, waar een kerkdienst gepland stond. Robert, Otto en Ervin waren daar om de gemeenschap te ondersteunen en te inspireren. De sfeer was warm en de diensten gaven ons de gelegenheid om dieper in contact te komen met de mensen van het dorp. Mede ook door de vertaling van Ervin, wat zeer welkom was.
De middagdienst was een mooi moment van samenkomst en reflectie. Helaas ging de avonddienst in Albis niet door, omdat het hele dorp zich had verzameld voor een feest in een nabijgelegen dorp. Hoewel we enigszins teleurgesteld waren, respecteerden we de feestvreugde van de lokale bevolking en gebruikten we de extra tijd om met Otto te praten over de voortgang en behoeften van hun gemeenschappen.
Verkenning en ontmoetingen in Hongarije
Maandag 19 augustus reisden we verder naar Hongarije, waar Judit ons opwachtte. De sfeer was direct geweldig en hartelijk. Judit had een speciale dienst georganiseerd om ons te verwelkomen. Dit was niet alleen een gelegenheid om onze dankbaarheid te tonen, maar ook om de relatie tussen ons de gemeenschap te versterken. In totaal waren 5 kerken uit de omgeving uitgenodigd voor de dienst. De maandag was een relatief rustige dag voor ons, met enkel de dienst in Hongarije.
De volgende dag begonnen we met het uitdelen van de rugtassen. Judit had een zorgvuldig geplande inschrijvingsmethode, waarbij gezinnen zich konden aanmelden om een tas te ontvangen. Dit zorgde voor een gestructureerd proces en maakte het mogelijk om goed te verdelen wat we hadden.
Na het sorteren en uitdelen van de tassen, genoten we van een goede lunch en hadden we ook de gelegenheid bood om verder te praten met Judit over de staat van de dorpen. Speciaal voor onze komst had Judit een tolk geregeld. Dat was een uitkomst. De Hongaarse taal is moeilijk voor ons en het Engels is weer moeilijk voor Judit. Het gesprek verliep constructief. Judit heeft heel duidelijk voor ogen waar ze naar toe wil. Dat gaf ons weer heel veel inspiratie en duidelijkheid in haar plannen.
We bezochten verschillende huizen in de buurt en Judit wilde ons vooral laten zien wat er allemaal moet gebeuren. Sommige huizen hadden al reparaties ondergaan, zoals het vervangen van een kapot raam, maar er waren nog veel meer uitdagingen te overwinnen.
De gesprekken met Judit, Otto en Ervin waren bijzonder waardevol. We bespraken niet alleen de huidige behoeften van de dorpen, maar ook de lange-termijn doelen en hoe we gezamenlijk konden bijdragen aan blijvende verbetering. Het was duidelijk dat hun toewijding en passie een enorme impact hebben op hun gemeenschappen, en we voelden ons vereerd om een deel van dat werk te mogen ondersteunen en het zelfs mede mogelijk te maken.
Reflecties op weer een waardevolle reis
Dankzij de inzet van mensen zoals Ervin, Otto, en Judit, en de steun van Ro-manna, hebben we ook dit keer een verschil kunnen maken in het leven van vele gezinnen. Het was een prachtige, enerverende ervaring die ons zal bijblijven als een symbool van samenwerking en hoop.