Reisverslag Hongarije / Roemenië, 28 april t/m 2 mei 2023

Vrijdagmiddag 28 april 17.00 uur. Met z’n vieren stappen we in de Volvo xc70 en naast onze
persoonlijke bagage ligt de achterbak vol; 2 rolstoelen, middelen voor hygiëne zoals luiers en
maandverband. Het is tijd om af te reizen naar onze vrienden in Hongarije (Judit Batta) en Roemenië
(Robert en Eszter Lakatos en hun zoon Ervin). Eén va de belangrijkste redenen voor deze reis is het
versterken van de relatie, het delen van onze en hun visie over hulp aan zigeuners en hun kinderen
en daarnaast hoe wij als stichting RoManna daarin kunnen helpen. De afstand is 1600 km.
Vrijdagnacht rond 00.30 uur arriveren we op onze eerste B&B, net over de grens van
Duitsland/Tsjechië.

Zaterdag. Na een redelijke nachtrust, de bedden waren (te) hard, en ontbijt, zaten rond 9.00 uur weer
in de Volvo voor de laatste etappe. Nog ruim 800 km te gaan. De reis verliep voorspoedig en eenmaal
aangekomen bij ons verblijf in Hajdúböszörmény (Hongarije) wachtte ons daar een stralende Judit die
ons vervolgens meenam naar een restaurant om samen te eten en nader kennis te maken met haar
werk onder de armste zigeuners in haar omgeving. Met behulp van google translate, en soms ging dat
helemaal mis, werd het ons duidelijk hoe Judit gezinnen voorziet van voedsel en kinderen helpt met
onderwijs.

De volgende dag, zondag was Judit al vroeg terug met een heerlijk ontbijt. Als je een beetje de
cultuur kent, is een ontbijt voor 4 personen, in Hongarije een ontbijt voor minstens 10 mensen. We
spraken direct af met haar dat dit ontbijt ook alvast voor de maandagochtend was. Om 9.00 uur
stapten we in de auto naar Roemenië (anderhalf uur rijden). Met enig oponthoud, bij de grens was het
druk, kwamen we tegen 12.30 uur (de klok gaat een uur vooruit) aan bij Robert, Eszter en Ervin.
Natuurlijk was er weer uitgebreid eten en koffie.

Daarna namen ze ons mee naar projecten waarmee
ze zigeunergezinnen helpen. Bij meerdere gezinnen worden bij of in hun huisjes, badkamers gemaakt
om de hygiëne te verbeteren. Als de hygiëne verbeterd is het voor kinderen gemakkelijker om naar
school te gaan. Ze kunnen zich wassen en stinken niet meer. Naast het bouwen van badkamers wordt
in het dorp een oude gebouw – ik denk dat het in Nederland rijp was voor de sloop – verbouwd tot
kerk. Het voordeel van de kerk in het dorp is dat zigeuners en dorpsbewoners elkaar beter leren
kennen en zigeuners gemakkelijker integreren. Een groot project waarin ook wij perspectief zien om
hieraan bij te dragen.

Daarna namen ze ons mee naar 2 huisjes die met hulp van RoManna zijn gebouwd. De hutjes waar
ze ervoor woonden stonden er nog naast. Goed om de dankbaarheid van mensen te zien in hun
gezicht.
Om 15.00 waren we terug. Naast het huisje van Robert en Eszter staat een klein gebouwtje wat dient
als kerk. Het gebouwtje zat vol. Het waren vooral vrouwen / moeders en kinderen die de dienst
bezochten. Ervin speelde keyboard en leidde de zang. We werden hartelijk welkom geheten en na de
liederen werd ik (Harry) uitgenodigd om iets te vertellen uit de bijbel. Ik sprak in het Engels en Ervin
vertaalde in het Hongaars. Wat kunnen deze mensen prachtig zingen en muziek maken. We moeten
hun een keer uitnodigen om bij ons te komen.

Na de dienst dronken we koffie bij Eszter en Robert waarna we terugreden naar Hongarije. Judit nam
ons mee naar 2 gezinnen die zij voorzag van voedsel en medicijnen. In het laatste huisje wat wij
bezochten, we durfden maar nauwelijks naar binnen vanwege instortingsgevaar, woonde een oude
vrouwtje met een dochter en een kind. Het zijn erbarmelijke omstandigheden waarbij regelmatig in
mijn hoofd ‘hopeloos..’ in gedachten kwam. Bij Judit was dat niet zo. Zij heeft hoop, brengt eten en
medicijnen en komt steeds terug en brengt hoop….

Toen we weg gingen bij deze oude mevrouw in haar krot, wisten we zonder dit met elkaar te
bespreken dat een nieuw huisje voor deze mevrouw een prioriteit voor ons was geworden.
Terug bij ons verblijf blijven de indrukken ons bezig houden. We zijn dankbaar voor alles wat we
meemaken en voor nieuwe uitdagingen die post gevat hebben in onze gedachten en hart. We hebben
veel vertrouwen in de projecten die lopen en in Robert, Eszter, Ervin en Judit. Ze informeren ons

Voortdurend over wat er gedaan wordt en op welke manier wij kunnen helpen. Een nieuw fase breekt
aan voor Ro-Manna en als u helpt, ook voor u.
Heel veel dank voor uw steun en vertrouwen. We blijven u informeren over de voortgang en de hulp
die we daarnaast blijven geven aan kinderen die naar school gaan. Misschien dat we eind augustus
een extra reis maken om schooltassen met inhoud (schoolspullen, knuffels, schriften, pennen en
potloden enz.) te brengen, en o ja, kinderschoenen. Niet weggooien als ze goed zijn en als dat niet zo
is even een paar nieuwe kopen voor kinderen in Roemenië. (Bij Scapino valt de prijs meestal mee…)

Maandagmorgen. We ontbijten van het brood en beleg wat over was van zondag. Judit komt om
afscheid te nemen en ons uit te zwaaien. Ze heeft voor ons allemaal nog een cadeautje meegebracht
als herinnering. Om 9.00 uur vertrekken we voor de eerste etappe ‘op huus aan..’ Het weer is goed. Er
is weinig verkeer. Het is 1 mei en voor veel mensen is dat een vrije dag. Vandaar dat het
vrachtverkeer ontbreekt. De xc70 houdt zich prima en na een aantal stops, veel koffie, tanken en
plassen zijn we rond 18.00 uur bij een B&B in Litomerice. We zijn daar eerder geweest en worden door
gastvrouw Simone, die ons herkent, hartelijk welkom geheten.

Dinsdag. Na een goede nachtrust en dito ontbijt, vertrekken we rond 9.00 uur richting Winschoten
voor de laatste 700 km.
Bij Leipzig is de batterij van mijn laptop leeg en schrijf ik vandaag, woensdag, het laatste deel van ons
reisverslag. Dinsdag rond 18.00 uur zijn we terug in Winschoten waar Janneke ons opwacht met
heerlijke wraps, een drankje en koffie. We zijn gezegend en dankbaar. Het was een goede en
vruchtbare reis waaruit veel moois voor onze zigeunervrienden kan voortkomen. God is goed.

Via de app hebben Mannie in Noordbroek op de hoogte gehouden en we zien elkaar snel weer om de
plannen in ons hoofd verder uit te werken.
Hou deze website en facebook van RoManna in de gaten.
Dank voor uw steun en betrokkenheid en graag tot binnenkort.

Hans, Mannie, Matthijs en Harry
Stichting RoManna